واژه ارتودنسی از دو بخش اورتو به معنی صاف و مستقیم و ادونتوس به معنی دندان ها تشکیل شده است بنابراین واژه ارتودنسی به معنی صاف و هم راستا کردن دندان ها است . ارتودنسی شاخه ای از دندانپزشکی است که برای درمان ، پیشگیری از ناهنجاری های دهان و فک کاربرد دارد . متخصص ارتودنسی باید پس از معاینه و بررسی شرایط بیمار مسیر درمان را تشخیص دهد . افرادی که از ناصاف بودن دندان ها و ناهنجاری های فک خود رنج می برند می توانند ازاین درمان استفاده کنند .
سؤالات متداول
برای همه افراد نمی توان یک روش را مناسب دانست . زیرا کارایی روش های ارتونسی به عوامل گوناگونی نظیر نوع ناهنجاری ، سن بیمار ، شدت ناهنجاری و .. بستگی دارد . در سنین بزرگسالی بیمار بهتر است از ارتودنسی ثابت استفاده کند زیرا به دلیل رشد کردن کامل فک ها ارتودنسی متحرک تأثیر چندانی بر روی بیمار نخواهد داشت و کاربرد ندارد . ارتودنسی متحرک در سنین ۱۴- ۱۲سال کاربرد دارد . اگر تصمیم به ارتودنسی گرفته اید بر روی روشی اصرار نورزید و تشخیص نوع درمان را به پزشک متخصص بسپارید .
درمان ارتودنسی را از اواخر ۳ سالگی تا زمانی که دندان ها وجود دارند می توان انجام داد . بهترین سن برای ارتودنسی ۱۲ سالگی است . بهترین سن برای درمان ارتودنسی حدود ۱۲ سالگی است و پس از ۱۲ سالگی درمان باید محافظه کارانه تر انجام شود . پس از ۳۰ سالگی افراد اندکی دچار تحلیل استخوان در فک می شوند و درمان ارتودنسی با محدودیت های بیشتری انجام می شود .
بیمار بعد از هر وعده غذایی باید بهداشت دهان و دندان خود را رعایت کند زیرا باقی ماندن مواد غذایی در پشت سیم ها و کش ها باعث رشد میکروب و پوسیدگی دندان می شود بنابراین در طول درمان ارتودنسی بیمار باید مرتب از مسواک و نخ دندان استفاده کند .در حین درمان ارتودنسی ثابت به دلیل وجود براکت ها و سیم های ارتودنسی ممکن است رنگ دندان ها اندکی تیره تر شود که توسط پالیشنگ برطرف خواهد شد .