درمان ارتودنسی کودکان به دو صورت ارتودنسی فعال و ارتودنسی غیرفعال تقسیم می‌شود. ارتودنسی فعال شامل استفاده از دستگاه‌هایی مانند براکت‌ها و سیم‌های کشیده شده است که به صورت مستقیم به دندان‌های کودکان اتصال داده می‌شوند و با کمک قوانین جاذبه و فشار، دندان‌ها را به جایگاه درست خود می‌رسانند.
ارتودنسی غیرفعال شامل استفاده از اسپیسرها و پلاک‌هایی است که کودکان می‌توانند خودشان درون دهان خود قرار دهند و از آنها به عنوان ابزارهایی برای تنظیم دندان‌های خود استفاده کنند.
انتخاب روش مناسب برای هر کودک، بستگی به نوع مشکل ارتودنسی و وضعیت دندان‌های کودک دارد، بنابراین بهترین راه برای تشخیص و درمان مشکل ارتودنسی، مراجعه به دندانپزشک متخصص ارتودنسی است.
ارتودنسی فعال چیست و چگونه انجام می شود؟
درمان ارتودنسی فعال شامل استفاده از دستگاه‌هایی مانند براکت‌ها و سیم‌های کشیده شده است که به صورت مستقیم به دندان‌های بیمار اتصال داده می‌شوند. این دستگاه‌ها با استفاده از کشش و فشار و قوانین مکانیک دندان‌ها را به جایگاه درست خود هدایت می‌کنند.
براکت‌ها، قطعاتی هستند که روی سطح دندان‌ها قرار می‌گیرند و به وسیله باند‌هایی به دندان‌ها بسته می‌شوند. سپس سیم‌هایی که از براکت‌ها عبور می‌کنند، با کمک انواع مختلفی از اتصالات به براکت‌ها متصل می‌شوند. به این ترتیب، با اعمال فشار و تنش بر روی دندان‌ها با کمک سیم‌ها، دندان‌ها به جایگاه درست خود هدایت می‌شوند.
استفاده از براکت‌ها به مدت دو تا سه سال است و در طی این مدت، دندان‌ها به آرامی به جایگاه درست خود هدایت می‌شوند. همچنین، در مدت این درمان، برای حفظ سلامت دهان و دندان‌ها، تمیزی و مراقبت مناسب از دندان‌ها و دهان بسیار اهمیت دارد.
مراجعه به دندانپزشک متخصص ارتودنسی برای تشخیص و درمان مشکلات ارتودنسی و همچنین توصیه‌های لازم در مورد مراقبت‌های لازم در طول درمان از جمله بهترین راهکارها در این زمینه است.
ارتودنسی غیرفعال چگونه است؟
درمان ارتودنسی غیرفعال شامل استفاده از اسپیسرها و پلاک‌هایی است که کودکان می‌توانند آن را داخل دهان قراردهند و خارج کنند و از آنها به عنوان ابزارهایی برای تنظیم دندان‌های خود استفاده کنند.
پلاک‌ها، قطعات شفاف و سفتی هستند که به دندان‌های بیمار بسته می‌شوند و به کمک انواع مختلفی از پیچ و مهره، می‌توان آنها را به شکل دلخواه تنظیم کرد. برای حفظ سلامت دهان و دندان‌ها، باید پلاک‌ها را به مدت مشخصی در دهان نگه داشت و سپس به پلاک‌هایی با اندازه کوچکتر تعویض کرد.
اسپیسرها نیز قطعاتی هستند که به دندان‌ها بسته می‌شوند. با کمک مکانیزم‌های خاصی که درون اسپیسرها قرار دارند، اسپیسرها به آرامی باعث تغییر در موقعیت دندان‌ها و فک‌ها می‌شوند.
مدت زمان استفاده از اسپیسرها و پلاک‌ها به نوع مشکل ارتودنسی و وضعیت دندان‌های کودک دارد. به همین دلیل، مراجعه به دندانپزشک متخصص ارتودنسی برای تشخیص و درمان مشکلات ارتودنسی، بسیار مهم است.
در ارتودنسی دندان کودکان به چه نکاتی باید توجه نمود؟
در ارتودنسی دندان کودکان، باید به نکات زیر توجه کرد:
سن کودک: برای ارتودنسی کودکان، سن کودک بسیار مهم است. اغلب درمان‌های ارتودنسی در کودکان بین ۷ تا ۱۴ سالگی انجام می‌شود، زیرا در این بازه سنی، دندان‌ها و فک‌ها هنوز در حال رشد و تکامل هستند.
نوع مشکل ارتودنسی: نوع مشکل ارتودنسی کودک بسیار مهم است. برخی مشکلات مانند فشار زیاد بر روی دندان‌ها می‌توانند باعث تخریب دندان شوند، در حالی که برخی دیگر مشکلات مثل تنگی دندان‌ها نیاز به تنظیم دارند.
سلامت دهان: به دنبال انجام درمان ارتودنسی، دهان باید به خوبی پاکیزه شود. در غیر این صورت، باکتری‌ها و مواد دیگر می‌توانند در پلاک‌ها و برای همین مشکلات دیگری مانند عفونت و تسکین ناخوشایندی در دهان کودک بوجود آید.
نحوه تغذیه: در هنگام درمان ارتودنسی، کودک باید از مواد غذایی سخت و دارای شکلات بپرهیزد. چون این نوع مواد می‌توانند به دندان‌های کودک آسیب برسانند و همینطور منجر هزینه بیشتر جهت ترمیم دندان های پوسیده شود.
توجه به توصیه های متخصص ارتودنسی: دندانپزشک باید به کودک و والدین آموزش‌های مورد نیاز را در مورد مراقبت از دندان‌ها، مصرف غذاهای مختلف و استفاده از وسایل ارتودنسی بدهد. باید از دستورات دندانپزشک به درستی پیروی کنید تا درمان بدون مشکلی پیش برود و نتایج مناسب خاصل شود.
استفاده از وسایل ارتودنسی: وسایل ارتودنسی برای کودکان باید با دقت و به درستی استفاده شوند. این وسایل باید به طور منظم و به دقت تنظیم شوند تا به نتیجه‌ای دقیق برسیم. همچنین کودک باید به درستی آموزش داده شود که چگونه به این وسایل ارتودنسی رفتار کند و نگهداری کند.
مراجعات منظم به متخصص ارتودنسی: مراجعه به دندانپزشک برای بررسی دوره‌ای و شناسایی مشکلات درمانی و تنظیم وسایل ارتودنسی بسیار مهم است. این مراجعات در هر جلسه توسط متخصص ارتودنسی به بیمار اطلاع داده خواهد شد.
پشتیبانی والدین: والدین باید در تمام فرایند درمان ارتودنسی کودکشان حمایت کنند و به او کمک کنند تا بهترین نتیجه ممکن را بدست آورد. برای مثال، از کودکان می‌توان خواست که برای زمان تعیین شده از این وسایل استفاده کنند و توصیه‌های متخصص ارتودنسی را به درستی انجام دهند.
اعتماد به نفس کودک: دوران درمان ارتودنسی برای کودکان ممکن است دشوار باشد، به خصوص اگر او بخشی از فرایند را نفهمد. والدین باید به کودک خودکمک کنند و حس اعتماد به نفس را در او تقویت نمایند و به او نشان دهند که این درمان برای بهبود شرایط دندان‌های او است و پس از بهبود لبخندی زیباتر از گذشته را تجربه خواهد کرد.
